Duchowieństwo

• Stan duchowny wyodrębnił się w XIII wieku. O przynależności do niego decydowało przyjęcie święceń kapłańskich lub zakonnych. Duchowieństwo było najlepiej wykształconą grupą w średniowiecznym społeczeństwie. Znali oni język łaciński, potrafili czytać i pisać. Biskupi oraz zakonnicy stanowili elitę intelektualną oraz polityczną ówczesnej Europy. Byli wykładowcami na uniwersytetach, autorami i kopistami rękopiśmiennych ksiąg. Pełnili ponadto funkcje doradców i sekretarzy władców. Duchowni udzielali sakramentów, prowadzili parafialne oraz przykatedralne szkoły. Byli związani z władcami danego państwa, podlegali bezpośrednio papieżowi, któremu składali śluby posłuszeństwa.