Feudalizm to system społeczno-gospodarczy rozpowszechniony w średniowieczu, oparty na własności ziemi. Wykształcił się w państwie Franków, a do XII wieku rozpowszechnił się w całej Europie Zachodniej, po czym dotarł do Europy Wschodniej.

Król będący właścicielem ziemi nadawał ją za specjalne zasługi swoim urzędnikom jako lenno. Nadającego ziemię nazywano seniorem, a obdarowanego wasalem lub lennikiem. Wasale w zamian za ziemię przysięgali królowi posłuszeństwo, wierność oraz służbę wojskową. Mieli obowiązek stawić się w pełnym uzbrojeniu na każde wezwanie swojego seniora.

Wasale królewscy mogli dzielić swoje ziemie i oddawać je w dzierżawę. Zyskiwali w ten sposób własnych wasali, a sami stawali się dla nich seniorami. Wobec powszechnie obowiązującej zasady: "Wasal mojego wasala nie jest moim wasalem" - władza królewska stawała się coraz słabsza. Jedynym krajem, w którym nie obowiązywała ta reguła była Anglia. 

Z nadaniem ziemi związany był ceremoniała nazywany hołdem lennym. Wasal przybywał na dwór swego pana, składał przysięgę wierności, którą przypieczętowywał pocałunek seniora i wasala - jako symbol pokoju. 

W wyniku rozwoju stosunków feudalnych wykształciła się drabina społeczna - na szczycie której stał król jako najwyższy senior, a na samym dole chłopi pozbawieni prawa własności ziemi i zobowiązani płacić swym panom tzw. rentę feudalną.