Stanisław Brzozowski w swym dziele postrzega artystę jako jednostkę, która nie znajduje swego miejsca w społeczeństwie. Z tego powodu twórcę cechuje osamotnienie, próbuje on także wytworzyć nową rzeczywistość. Znajduje się on w konflikcie z ogółem, ponieważ wyraża bunt, sprzeciwia się uznanym wartościom. Nie zostaje także doceniony przez społeczeństwo, które traktuje go w pogardliwy sposób, a wręcz zatruwa duszę artysty i niszczy jego dążenia.