Liberum veto - [z języka łacińskiego: wolne nie pozwalam] to potoczna nazwa funkcjonującego w Polsce w XVII i XVIII w. prawa pozwalającego każdemu posłowi na zerwanie obrad sejmu, jeśli nie zgadzał się z proponowaną ustawą, poprzez wzniesienie okrzyku "liberum veto". Dochodziło wówczas do zerwania sejmu lub sejmiku i uznania za nieważne wszystkich dotychczasowych uchwał. W 1652 roku poseł Władysław Siciński jako pierwszy zerwał sejm poprzez okrzyk: "nie pozwalam".