- Husaria stanowiła symbol wspaniałych zwycięstw odnoszonych przez wojska Rzeczypospolitej w XVII wieku. Były to oddziały ciężkiej kawalerii, które dzięki sile natarcia przełamywały szyki nieprzyjaciela. Swoją przewagę polscy jeźdźcy zawdzięczali głównie doskonałemu wyszkoleniu, taktyce walki i umiejętnościom dowódców. Od czasów Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy zmieniono rodzaj uzbrojenia husarzy, którzy zostali wyposażeni w kopie, szable, koncerze i noszone przy siodłach pistolety. Dla ochrony jeźdźców używano szyszaków i półzbroi. Od przełomu XVI i XVII wieku dodatkowym wyposażeniem stały się skrzydła husarskie, mocowane do tylnej części siodła bądź na napleczniku zbroi. Ten element ekwipunku husarza służył do płoszenia koni, osłaniał także przed rzucanymi przez Tatarów arkanami.
- Z kolei uzbrojenie rycerzy walczących pod Grunwaldem stanowiły: miecze, zbroje płytowe wraz z przyłbicami, kopie oraz tarcze. Siły polskie posługiwały się w walce w wygodnymi w użyciu mieczami jednoręcznymi. W przeciwieństwie do większych mieczy - dwuręcznych - pozwalały one rycerzowi na trzymanie w drugiej dłoni tarczy. Zbroja polskiego rycerza składała się najczęściej z napierśnika i naplecznika, połączonych zawiasami oraz spiętych klamrami, a także z osłon, które chroniły ręce i nogi. Kopie wykorzystywano podczas szarży. Ta broń miała zazwyczaj od 3,5 do 4,5 m długości. Po złamaniu kopii przez nieprzyjaciela, rycerze walczyli za pomocą mieczy i toporów.
DYSKUSJA
Informacje
Śladami przeszłości 2 (Podręcznik)Autorzy: Stanisław Roszak
Wydawnictwo: Nowa Era
Rok wydania:
2016
Autor rozwiązania
Wiedza
Zobacz także
Ostatnie 7 dni na Odrabiamy w liczbach...
ROZWIĄZALIŚMY1511ZADAŃ
NAPISALIŚCIE556KOMENTARZY
... i7882razy podziękowaliście
© 2019 Odrabiamy.pl