W pierwszej połowie XVIII wieku Rzeczypospolita Obojga Narodów była słabym państwem, ponieważ jej terytoria wyniszczyły liczne konflikty wojenne prowadzone przez lata. Król, bez zgody szlachty nie mógł podejmować żadnych decyzji dotyczących państwa. Każdy poseł, wypowiadając słowo "veto", czyli "nie pozwalam", mógł zerwać sejm i unieważnić podjęte uchwały. Skarb państwa ubożał, brakowało pieniędzy na finansowanie armii. Polska z biegiem czasu coraz bardziej pogłębiała się w kryzysie wewnętrznym. Kolejne wolne elekcje umożliwiały obcym mocarstwom ingerencje w sprawy Rzeczypospolitej. Kiedy Polska słabła, jej sąsiedzi rośli w siłę.