W średniowieczu najistotniejszą rolę odgrywał Kościół oraz jego przedstawiciele. Człowiek uważany był za marną istotę, która powinna żyć bogobojnie, aby w przyszłości zasłużyć na życie wieczne. Główną ideą średniowiecza był teocentryzm – pogląd filozoficzny, który stawiał Boga w centrum całego wszechświata. Bóg przedstawiany był najczęściej jako potężny, wszechmocny, groźny władca. W średniowieczu uważano, że życie na ziemi jest małą cząstką życia wiecznego. Twierdzono, że poprzez ciężką pracę, częstą modlitwę oraz pobożność można zapewnić sobie zbawienie. Średniowiecze wykształciło nowy wzór człowieka - ascety, który dobrowolnie rezygnował z przyjemności oraz wygód. Powstrzymywał się od rozrywek, celowo zadawał sobie ból.