1. Roztwory wszystkich kwasów przewodzą prąd elektryczny. Substancje, o takich właściwościach nazywamy elektrolitami. Pod wpływem wody elektrycznie obojętne cząsteczki kwasów rozpadają się na jony. Proces rozpadu cząsteczek związków chemicznych na jony pod wpływem wody nazywamy dysocjacją elektrolityczną. Jony obdarzone ładunkiem dodatnim to kationy, a jony o ładunku ujemnym to aniony. Teorię, która tłumaczy zachowanie się elektrolitów w wodzie opracował szwedzki uczony Svante Arrhenius. Zgodnie z jego teorią podczas rozerwania wiązania w cząsteczce kwasu atom wodoru zostaje pozbawiony elektronu walencyjmego- powstacje kation wodoru. Elektron walencyjny wodoru zostaje przy tzw. reszcie kwasowej- powstaje anion reszty kwasowej.

Nazwy i wzory reszt kwasowych najważniejszych kwasów :

Gazowy chlorowodór doskonale rozpuszcza się w wodzie, choć nie posiada budowy jonowej, jednak podobnie jak woda, budowę polarną. Podczas rozupuszczania chlorowodru w wodzie zachodzi proces otaczania cząsteczek HCl przez cząsteczki wody przedstawiony na rysunku:

Oddziaływanie wody na cząsteczkę chlorowodoru jest tak silne, że wiązanie spolaryzowane pęka w ten sposób, że para elektronowa (dotad wspólna) pozostaje przy aotmie chloru. Tworzą się dwa jony:

Dysocację kwasu solnego można przedstawić wzorem:

$HCl\to H^{+}+C{L}^{-}$ $HCl\to H^{+}+C{L}^{-}$

 W wyniku dysocjacji powstaje kation wodorowy i anion chlorkowy. Dysocacja kwasu siarkowego (VI) przebiega podobnie, jednak w tym przypadku powstają dwa kationy wodoru i jon siarczanowy (VI) :

$H_{2}S{O}_4\to 2H^{+}+S{O}_4^{2-}$

Kwasami nazywamy substancje, które w roztworze wodnym dysocjują na kationy wodorowe i aniony reszt kwasowych. Jony  $H^{+}$  są odpowiedzialne za kwaśny odczyn kwasów.