O tym, że wiersz nawiązuje do chórów z tragedii greckich świadczą nawiązania tematyczne oraz stylistyczne. Wiersz Brylla opowiada o słabości i bezradności człowieka wobec przeznaczonego człowiekowi ślepego losu. Jego nieszczęście wynika ze złudnego wrażenia, że ma wpływ na swoje życie. Musi on nauczyć się pokory, ponieważ jego los może w każdej chwili się odmienić. Wszystko to zostało opakowane w charakterystyczną dla antycznych tragedii formę pełną patosu, apostrof (np.: „Bóg, co cię strącił, dziś po ciebie sięga...”) oraz wyrażeń o charakterze sentencjonalnym (np.: „Nie wszystkim Ateny / na odrodzenie dano”).