W dwóch pierwszych odach ujawnia się postawa życiowa będąca złotym środkiem pomiędzy stoicyzmem a epikuryzmem. Podmiot liryczny poucza, by zachować umiar we wszystkim co się robi, szczególnie w uciechach. Należy przy tym jednak korzystać z życia, jak najwięcej się da, gdyż życie jest tylko jedno. Postawa ta zakłada zatem otwarcie na świat i jego możliwości, które nieustannie przed nami otwiera. Należy przy tym pozostać wiernym bogom, gdyż oni już dawno przewidzieli nasz los. Nie da się od niego uciec ani go zmienić. I tak wszystkich czeka śmierć, z czym każdy powinien być oswojony.