Podkreśl określenia...

Każda liczba naturalna większa od 1 jest albo liczbą pierwszą albo daje się przedstawić w postaci iloczynu liczb pierwszych, przy czym takie przedstawienie jest tylko jedno, jeśli nie uwzględniać kolejności czynników.

Rozkład liczby na czynniki pierwsze to przedstawienie liczby w postaci iloczynu liczb pierwszych.

Sposób rozkładania liczby naturalnej na czynniki pierwsze:

1. Zapisujemy liczbę, którą chcemy rozłożyć na czynniki pierwsze, a obok niej kreskę pionową.

   

2. Dzielimy daną liczbę przez najmniejszy dzielnik będący liczbą pierwszą. Dzielnik ten zapisujemy po prawej stronie kreski, a wynik dzielenia zapisujemy pod daną liczbą.

   

   W naszym przykładzie dzielnikiem liczby 198 będącym liczbą pierwszą jest liczba 2, zatem 2 zapisujemy po prawej stronie kreski, a wynik dzielenia 198÷2 = 99 zapisujemy pod liczbą 198.

3. Czynność z punktu 2 powtarzamy tak długo, aż wynikiem ostatniego dzielenia będzie liczba 1.

   

   W naszym przykładzie szukamy dzielnika liczy 99 będącego liczbą pierwszą, dzielnikiem takim jest 3, którą zapisujemy po prawej stronie kreski (pod 2), a wynik dzielenia 99÷3 = 33, zapisujemy po lewej stronie kreski (pod 99).
   Następnie szukamy dzielnika liczby 33 będącego liczbą pierwszą, dzielnikiem takim jest 3, którą zapisujemy po prawej stronie kreski (pod 3), a wynik dzielenia 33÷3 = 11 zapisujemy po lewej stronie kreski (pod 33).
   
   Kolejny etap to szukanie dzielnika liczby 11 będącego liczbą pierwszą, dzielnikiem takim jest 11 i zapisujemy ją po prawej stronie kreski (pod 3), a wynik dzielenia 11÷11 = 1 zapisujemy po lewej stronie kreski (pod 11). Wynikiem dzielenia jest 1, zatem rozłożyliśmy daną liczbę 198 na czynniki pierwsze.

4. Rozkład liczby na czynniki pierwsze to iloczyn liczb zapisanych po prawej stronie kreski.
   Rozkład liczby 198 na czynniki pierwsze jest następujący: $198=2•3•3•11$.

Aby ustalić, który z dwóch ułamków dziesiętnych jest większy, wystarczy porównać kolejno rzędy, zaczynając od najwyższego. Oznacza to, że porównujemy kolejno cyfry z których zbudowany jest ułamek dziesiętny, czyli zaczynamy od cyfr części całkowitej, a później przechodzimy to porównywania cyfr części dziesiętnych.

W praktyce porównywanie ułamków dziesiętnych odbywa się następująco:

1. Najpierw porównujemy części całkowite, jeżeli nie są równe, to mniejszy jest ułamek o mniejszej części całkowitej,

2. Jeżeli obie części całkowite są równe, to porównujemy ich części dziesiętne. Jeżeli części dziesiętne nie są równe, to mniejszy jest ułamek o mniejszej części dziesiętnej,

3. Gdy części dziesiętne są równe, to porównujemy ich części setne, tysięczne itd., aż do uzyskania odpowiedzi.

Aby ustalić, który z dwóch ułamków dziesiętnych jest większy, wystarczy porównać kolejno rzędy, zaczynając od najwyższego. Oznacza to, że porównujemy kolejno cyfry z których zbudowany jest ułamek dziesiętny, czyli zaczynamy od cyfr części całkowitej, a później przechodzimy to porównywania cyfr części dziesiętnych.

• Najpierw porównujemy części całkowite, jeżeli nie są równe, to mniejszy jest ułamek o mniejszej części całkowitej,

• Jeżeli obie części całkowite są równe, to porównujemy ich części dziesiętne. Jeżeli części dziesiętne nie są równe, to mniejszy jest ułamek o mniejszej części dziesiętnej,

• Gdy części dziesiętne są równe, to porównujemy ich części setne, tysięczne itd., aż do uzyskania odpowiedzi.

W związku z powyższą uwagą, jeżeli w czasie porównywania ułamków w którymś zabraknie cyfr po przecinku, to należy dopisać odpowiednią liczbę zer.

Przykład:
Porównajmy ułamki 5,25 i 5,23.
Przed porównywaniem ułamków wygodnie jest zapisać porównywane liczby jedna pod drugą, ale tak by zgadzały się rzędy, czyli przecinek pod przecinkiem.

Widzimy, że w porównywanych ułamkach części jedności są takie same, części dziesiętne także są równe, natomiast w rzędzie części setnych 5>3, zatem ułamek 5,25 jest większy od 5,23. Zatem 5,25>5,23.