1. Czego dowiadujemy się na temat życia chłopów w Galicji w drugiej połowie XIX w. na podstawie tego fragmentu?

Na podstawie fragmentu wspomnień Jakuba Bojki, dowiadujemy się o galicyjskiej biedzie i nędzy (druga połowa XIX w.).

Galicyjscy chłopi żyli w straszliwych warunkach, ich dochody oraz zbiory nie wystarczały na zaspokojenie podstawowych potrzeb egzystencjalnych. 

W galicyjskich chałupach nie było co jeść, zdrowi i młodzi mężczyźni nie mieli gdzie zarobić na chleb. Na obszarze Galicji przemysł prawie nie istniał, a gospodarstwa rolne były bardzo rozdrobnione. Większość biednych gospodarstw chłopskich miała od 1 do 5 hektarów - zbyt mało, by produkować na sprzedaż, a nawet wyżywić rodzinę.

Rozdrobnieniu, zacofaniu i nędzy gospodarstw chłopskich towarzyszyło przeludnienie wsi. 

Cyt. Kawałek chleba umiano wtedy szanować. Gdy upadła na ziemię jakaś okruszyna, podnoszono ją skwapliwie i ze czcią całowano jako wielką świętość (...) W domu nie było co jeść, zarobić nie było gdzie i nie miał kto, a do jadła było nas 6 zdrowych ludzi. Często gęsto szło się spać [głodnym].