"Odrodzenie" kultury antyku w epoce renesansu, polegało odnowie starożytnych wzorców nauki oraz sztuki. Mieszkańcy Włoch, którzy na co dzień stykali się z pozostałościami wspaniałych budowli z czasów cesarstwa rzymskiego, podziwiali dokonania starożytnych architektów. Osoby wykształcone sięgały do antycznych utworów literackich, historycznych oraz filozoficznych - Arystotelesa, Platona i Epikura. Często przywoływano sentencję Horacego: "carpe diem", co dosłownie oznacza "chwytaj dzień". Słowa te zachęcały do wykorzystania w pełni każdej chwili w życiu oraz cieszenia się jego urokami. Zaczęto odnajdywać i upowszechniać dzieła naukowe antycznych mistrzów, poeci włoscy chętnie naśladowali utwory starożytnych. Ówcześni twórcy w centrum zainteresowania postawili człowieka oraz jego rozum, a także potrzebę doskonalenia ciała oraz duszy. W epoce renesansu szczególnie ceniono ludzi szczególnie uzdolnionych. Najwybitniejszymi przedstawicielami renesansu był Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Rafael Santi oraz myśliciel Erazm z Rotterdamu.