Siedziby zamożnych Rzymian wznoszono na planie prostokąta. Niektóre z nich miały tylko parter, inne kilka pięter. Do centralnej części domu (atrium) wchodzono przez mały przedsionek (vestibulum), a następnie korytarz (fausces). Przed wejściem do budynku gospodarz witał gości słowami: "bądź zdrów" (save), ciesząc się z przybycia przyjaciół. Z korytarza wchodzono wprost do atrium będącego najważniejszym pomieszczeniem rzymskiego domu. Atrium pokrywał dach, w którego środkowej części znajdował się otwór z którego woda deszczowa spływała do basenu, a następnie trafiała do podziemnej cysterny. Pozyskaną w ten sposób wodę Rzymianie wykorzystywali do kąpieli. Bezpośrednio za atrium znajdowało się tablinum. Początkowo pomieszczenie to było sypialnią małżeńską. W późniejszym okresie, pokój przekształcił się w miejsce pracy pana domu. Przed tablinum znajdowała się skrzynia, w której gospodarz trzymał oszczędności. Dookoła atrium znajdowały się sypialnie oraz pokoje do pracy. Bardzo ważnym miejscem w rzymskim domu była kuchnia, znajdująca się w znacznej odległości od jadalni. Niewolnicy i słudzy przygotowywali w niej ulubione dania Rzymian składające się głównie z warzyw, mięsa, ryb i owoców morza. Rzymska jadalnia (triclinum) oznaczała dosłownie "pokój z trzema tapczanami" - obywatele Rzymu spożywali posiłki na leżąco. W czasie uczty posiłki przynosili niewolnicy. Z atrium przechodziło się do perystylu - będącego wewnętrznym dziedzińcem otoczonym kolumnami podtrzymującymi dach. Centralną część perystylu zajmował ogród. Ustawiano w nim małe posągi, meble, budowano sadzawki i fontanny. Uprawiano w nim także zioła i kwiaty. Szczególne upodobanie starożytni odczuwali do róż, fiołków i lilii. W tym miejscu toczyło się życie rodzinne starożytnych Rzymian. W najbardziej zbytkownych domach, dodatkowo budowano biblioteki. Wzorem greckim wznoszono również osobiste gimnazjony. Rzymskie domy wyposażano także w łazienki, które służyły głównie do mycia rąk oraz nóg.