Dane:
Prędkość, z jaką jedzie Magda rowerem:
Czas o jakim Magda spotkała się z Jankiem:
Szukane:
Czas o jakim Magda wyszła z domu oraz czas o jakim Janek wyszedł z domu.
Rozwiązanie:
Wiemy, że Janek poruszał się cztery razy wolniej, czyli:
Wiemy również, że każde z nich pokonało taką samą drogę:
Zakładamy, że Janek i Magda poruszali się ruchem jednostajnym. Czas ruchu w ruchu jednostajnym przedstawiamy za pomocą wzoru:
gdzie jest czasem ruchu ciała na drodze z prędkością . Z tego wynika, że czas ruchu Magdy wynosił:
Z tego wynika, że godzina, o której Magda wyjechała z domu to:
Obliczamy czas ruchu Janka na miejsce spotkania:
Z tego wynika, że godzina, o której Janek wyszedł z domu to:
Odpowiedź: Magda wyjechała z domu o godzinie , a Janek wyszedł z domu o godzinie .
Czynniki zapisujemy jeden pod drugim wyrównując do prawej.
Mnożymy cyfrę jedności drugiego czynnika przez wszystkie cyfry pierwszego czynnika, a otrzymany wynik zapisujemy pod kreską, wyrównując do cyfry jedności. Gdy przy mnożeniu jednej z cyfr drugiego czynnika przez jedności, dziesiątki i setki drugiego czynnika wystąpi wynik większy od 9, to cyfrę jedności tego wyniku zapisujemy pod kreską, natomiast cyfrę dziesiątek przenosimy do dziesiątek lub setek i dodajemy go do wyniku następnego mnożenia.
W naszym przykładzie:
4•3=12 , czyli 2 wpisujemy pod cyframi jedności, a 1 przenosimy do dziesiątek, następnie: 4•1=4, ale uwzględniamy przeniesioną 1, czyli mamy 4+1=5 i 5 wpisujemy pod cyframi dziesiątek, następnie mamy 4•1=4 i 4 wpisujemy pod cyframi setek.
Mnożymy kolejną cyfrę drugiego czynnika przez wszystkie cyfry pierwszego czynnika, a otrzymamy wynik zapisujemy pod poprzednim, wyrównując do cyfry dziesiątek.
W naszym przykładzie:
1•3=3 i 3 zapisujemy pod cyframi dziesiątek, następnie 1•1=1 i 1 wpisujemy pod cyframi setek, oraz 1•1=1 i 1 wpisujemy pod cyframi tysięcy.
Po wykonaniu mnożeń, otrzymane dwa wyniki dodajemy do siebie według zasad dodawania pisemnego.
W rezultacie wykonanych kroków otrzymujemy wynik mnożenia pisemnego. Iloczyn liczby 113 oraz 14 wynosi 1572.
Dwie proste mogą się przecinać w punkcie, mogą być do siebie prostopadłe lub równoległe.
Proste przecinające się w punkcie P – proste mające jeden punkt wspólny.
Proste prostopadłe – to proste przecinające się pod kątem prostym.
Jeśli proste a i b są prostopadłe (inaczej mówiąc prosta a jest prostopadła do prostej b), zapisujemy to symbolicznie w następujący sposób: $$a⊥b$$. Dwie proste prostopadłe tworzą cztery kąty proste
Proste równoległe – to proste nie mające punktów wspólnych lub pokrywające się.
Jeżeli proste a i b są równoległe (inaczej mówiąc prosta a jest równoległa do prostej b), to zapisujemy to symbolicznie w następujący sposób: $$a∥b$$.