dzieki!
a) Jeśli elektrony walencyjne znajdują się na podpowłokach 4s i 3d, to znaczy, że dany pierwiastek znajduje się w bloku d w 4 okesie. Jeśli ma 3 elektrony walencyjne, to znaczy, że leży on w 3 grupie, więc będzie to:
skand o symbolu Sc, liczba atomowa:21, okres: 4, grupa: 3.
b) Jeśli ładunek jądra wynosi +82, to znaczy, że w jądrze znajdują się 82 protony (bo protony naładowane się dodatnio, a neutrony sa obojętne), więc będzie to:
ołów o symbolu Pb, liczba atomowa: 82, okres: 6, grupa: 14.
c) Jeśli elektrony walencyjne znajdują się na podpowłokach 5s i 4d, to znaczy, że dany pierwiastek znajduje się w bloku d w 5 okesie. Jeśli ma 3 elektrony walencyjne, to znaczy, że leży on w 3 grupie, więc będzie to:
itr o symbolu Y, liczba atomowa: 39, okres: 5, grupa: 3
d) Fluorowce to pierwiastki leżące w 17 grupie, fluorowiec o najmniejszej liczbie atomowej to:
fluor o symbolu F, liczba atomowa: 9, okres: 2, grupa: 17
e) Jeśli w jądrze znajduje się 47 protonów to tym pierwiastkiem jest:
srebro o symbolu Ag, liczba atomowa: 47, okres 5, grupa: 11
f) Berylowce to pierwiastki lezące w grupie 2 układu okrwsowego, berylowiec o najmniejszej masie atomowej to:
beryl o symboli Be, liczba atomowa: 4, okres: 2, grupa: 2, masa atomowa: 9 u
DYSKUSJA
Antoni
27 grudnia 2017
Jakub
7 października 2017
dzieki!!!!
Gabriel
29 września 2017
Dzieki za pomoc
Damian
26 września 2017
Dzieki za pomoc!
Informacje
To jest chemia. Zbiór zadań. Zakres rozszerzony (Zbiór zadań)Autorzy: Stanisław Banaszkiewicz, Magdalena Kołodziejska, Elżbieta Megiel, Grażyna Świderska
Wydawnictwo: Nowa Era
Rok wydania:
2015
Autor rozwiązania
Ostatnie 7 dni na Odrabiamy w liczbach...
ROZWIĄZALIŚMY0ZADAŃ
NAPISALIŚCIE0KOMENTARZY
... i0razy podziękowaliście
Wiedza
System rzymski
System rzymski jest systemem zapisywania liczb, który w przeciwieństwie do zapisu pozycyjnego, pozwala zapisać liczby przy pomocy znaków o zawsze ustalonej wartości.
W systemie rzymskim do zapisania liczby używamy zdecydowanie mniej znaków niż w systemie dziesiątkowym.
Za pomocą 7 znaków (liter) : I, V, X, L, C, D i M jesteśmy w stanie ułożyć każdą liczbę naturalną od 1 do 3999.
Do każdego znaku przypisano inną wartość.
Wyróżniamy cyfry podstawowe:
- I = 1
- X = 10
- C = 100
- M = 1000
oraz cyfry pomocnicze:
- V = 5
- L = 50
- D = 500
Zasady zapisywania liczb w systemie rzymskim:
-
Możemy zapisać maksymalnie 3 takie same cyfry podstawowe (czyli I, X, C, M) obok siebie.
Cyfry pomocnicze (czyli V, L, D) nie mogą występować obok siebie.
Przykłady:
- VIII `->` `5+1+1+1=8`
- MMCCC `->` `1000+1000+100+100+100=2300`
- VIII `->` `5+1+1+1=8`
-
W celu uproszczenia wielu zapisów dopuszcza się umieszczenie cyfry podstawowej o mniejszej wartości przed cyfrą o większej wartości.
W takim jednak przypadku od wartości większej liczby odejmujemy wartość mniejszej liczby.Przykłady:
- IX `->` `10-1=9`
- CD `->` `500-100=400`
- IX `->` `10-1=9`
-
Gdy liczby (znaki) są ustawione od największej do najmniejszej to wówczas dodajemy ich wartości.
Przykłady:
- MMDCLVII `->` `1000+1000+500+100+50+5+1+1=2657`
- CXXVII `->` `100+10+10+5+1+1=127`
- MMDCLVII `->` `1000+1000+500+100+50+5+1+1=2657`
Ciekawostka
System rzymski pochodzi od wysoko rozwiniętej cywilizacji Etrusków (ok. 500 r. p.n.e.).
Początkowo zapisywano liczby za pomocą pionowych kresek I, II, III, IIII, IIIII, ... .
Rzymianie przejęli cyfry od Etrusków i poddali je pewnym modyfikacjom oraz udoskonaleniom, co dało początki dzisiaj znanemu systemowi rzymskiemu.
Cyfr rzymskich używano na terenie imperium aż do jego upadku w V w. n.e.
W średniowieczu stały się standardowym systemem liczbowym całej łacińskiej Europy. Pod koniec tej epoki zaczęto coraz częściej używać cyfr arabskich, prostszych i wygodniejszych do obliczeń oraz zapisywania dużych liczb.
System rzymski stopniowo wychodził z codziennego użycia, chociaż do dziś jest powszechnie znany w Europie i stosowany do wielu celów.
Koło i okrąg
Okrąg o środku S i promieniu długości r (r – to długość, więc jest liczbą dodatnią, co zapisujemy r>0) jest to krzywa, której wszystkie punkty leżą w tej samej odległości od danego punktu S zwanego środkiem okręgu.
Inaczej mówiąc: okręgiem o środku S i promieniu r nazywamy zbiór wszystkich punków płaszczyzny, których odległość od środka S jest równa długości promienia r.
Koło o środku S i promieniu długości r to część płaszczyzny ograniczona okręgiem wraz z tym okręgiem.
Innymi słowy koło o środku S i promieniu długości r to figura złożona z tych punktów płaszczyzny, których odległość od środka S jest mniejsza lub równa od długości promienia r.
Różnica między okręgiem a kołem – przykład praktyczny
Gdy obrysujemy np. monetę powstanie nam okrąg. Po zakolorowaniu tego okręgu powstanie nam koło, czyli zbiór punktów leżących zarówno na okręgu, jak i w środku.
Środek okręgu (lub koła) to punkt znajdujący się w takiej samej odległości od każdego punktu okręgu.
Promień okręgu (lub koła) to każdy odcinek, który łączy środek okręgu z punktem należącym do okręgu.
Cięciwa okręgu (lub koła) - odcinek łączący dwa punkty okręgu
Średnica okręgu (lub koła) - cięciwa przechodząca przez środek okręgu. Jest ona najdłuższą cięciwą okręgu (lub koła).
Cięciwa dzieli okrąg na dwa łuki.
Średnica dzieli okrąg na dwa półokręgi, a koło na dwa półkola.
Zobacz także
Udostępnij zadanie
© 2018 Odrabiamy.pl