Przykładowe rozwiązanie:

Zygmunt Kubiak stara się zdefiniować poetyckość Biblii, naśladując styl biblijny. Już na samym początku utworu mamy fragment przypominający stylizację biblijną. Pojawia się więc paralelizm składniowy oraz powtórzenia, które wchodzą w jego skład: Piękność Biblii jest tą jej cechą, która najbardziej rzuca się w oczy niemal każdemu czytelnikowi. Piękność nieporównywalna. Ona to między innnymi sprawia, że ciągle na nowo wraca się do Księgi. O tej piękności właśnie, o poetyckiej sile Biblii, chciałbym napisać parę uwag. W tekście pojawiają się również charakterystyczne dla stylu biblijnego pytania retoryczne: Ale co mi to pomoże wobec Kisęgi? oraz słownictwo budujące podniosły charakter wypowiedzi: prawdę mówiąc, bowiem, spostrzec.