W wyniku zmieniających się warunków naturalnych praludzie przyjęli postawę pionową, która pozwalała pokonywać większe odległości na sawannach. To właśnie postawa pionowa - czyli dwunożność - przyspieszyła dalszą ewolucję. Stworzyła anatomiczne warunki dla zwiększenia rozmiarów czaszki, a co za tym idzie - masy mózgu. U Homo habilis - człowieka zręcznego - pojawił się umięśniony kciuk, który pozwalał na precyzyjne posługiwanie się dłońmi - używania, a z czasem także wytwarzania narzędzi. Homo habilis jako pierwsi zaczęli wytwarzać narzędzia - zaostrzone kamienie, służące do rozdwajania mięsa. Homo erectus - człowiek wyprostowany - udoskonalił wytwarzanie kamiennych narzędzi, posługiwał się pięściakami, nauczył się rozniecać ogień. Ostatecznie, wszystkie gatunki praludzi wymarły z wyjątkiem jednego - homo sapiens, który potrafił na stałe dostosować się do zmiennych warunków klimatycznych i zaludnił Ziemię.