W XV wieku nie podejmowano dalekich wypraw oceanicznych, ponieważ wiedza ówczesnych ludzi o otaczającym świecie była bardzo uboga. Znano tylko trzy kontynenty: Europę, Afrykę i Azję. Sądzono ponadto, że świat jest wielką płaszczyzną, na krańcu której znajduje się ogromna przepaść. Powracający z wypraw żeglarze rozpowszechniali fantastyczne opowieści o niebezpieczeństwach, jakie czyhały na nich na rozległych przestrzeniach oceanów. Europejczycy nie znali nowoczesnych statków, korzystali z niedokładnych map i kiepskich przyrządów nawigacyjnych.