Królowa Bona Sforza d' Aragona była polską królową, córką księcia Mediolanu, drugą żona Zygmunta I Starego. W młodości odebrała staranne wykształcenie - władała biegle językiem hiszpańskim oraz łąciną. Studiowała historię, prawo, przyrodę i teologię. Interesowała się muzyką. Od swojej matki nauczyła się administrowania państwem. Uważana była za kobietę bardzo urodziwą. W 1518 roku przybyła do Polski, by zostać żoną Zygmunta Starego. Przywiozła ze sobą bogate wiano, a ponadto miała w przyszłości odziedziczyć po matce wszystkie księstwa włoskie. Po zaślubinach została koronowana na polską królową. Szybko uzyskała wpływ na męża w sprawach państwowych. Jej celem stało się przywrócenie Polsce przodującego stanowiska w Europie Środkowo - Wschodniej. Przez poddanych uważana była za kobietę wytworną i uprzejmą. Jako wielka miłośniczka sztuki sprowadzała na Wawel obrazy, gromadziła klejnoty. Królowa Bona z powodzeniem upowszechniła w naszym kraju kulturę oraz obyczaje panujące we Włoszech.