• Życie codzienne mieszkańców stolicy w latach 1815-1830.

W I połowie XIX wieku Warszawa była miastem znacznie mniejszym, niż obecnie. Liczba mieszkańców, szybko jednak wzrastała. W 1815 roku liczyła około 80 tys. mieszkańców, a w 1830 - 140 tys. Ulice miasta były ciemne , oświetlone gazowymi latarniami, budynki wznoszono zazwyczaj z drewna. Ówczesne kamienice i domostwa nie posiadały kanalizacji, nawet ludzie bardzo bogaci nie mieli łazienek ani kranów. Wodę czerpano z miejskich studni. Warszawskie ulice były brukowane, krążyły po nich konne powozy oraz dorożki. W ciągu dnia wędrowały po nich tłumy ludzi.

Ludzie zamożni ubierali się w stylu francuskim: nosili eleganckie czarne fraki oraz cylindry. Po mieście jeździli konno rosyjscy żołnierze. Stacjonowało ich w stolicy blisko kilka tysięcy. Rynek miasta przepełniali chłopi oraz przekupki, sprzedający swoje produkty: warzywa, pierniki, kiełbasy i bochenki chleba. Ulicami wędrowali kataryniarze, kiełbasiarze i gazeciarze. Ulubionym miejscem rozrywki ówczesnych warszawiaków był teatr. Popularne były również kawiarnie i winiarnie, gdzie spotykano się z przyjaciółmi i plotkowano. Ubożsi grali w karty i kręgle, odziedzali karuzele i huśtawki. Arystokracja uwielbiała salonowe spotkania i bale.