O hegemonię na terenie Niemiec Austria walczyła z Prusami, które od czasów wojen napoleońskich miały coraz większe znaczenie. Pod ich przewodnictwem doszło w 1834 r. do powstania Niemieckiego Związku Celnego. W 1862 r. kanclerzem Prus został Otto von Bismarck, nazwany Żelaznym Kanclerzem. Dążył on do zjednoczenia Niemiec, a swój cel chciał osiągnąć dzięki umiejętnej polityce zagranicznej oraz wygranym wojnom z Danią w 1864 r. i z Austrią w 1866 r. Ostatnie zwycięstwo doprowadziło do likwidacji Związku Niemieckiego. W jego miejsce powstał Związek Północnoniemiecki, którego dziedzicznym przewodniczącym ogłoszono króla Prus. Ostatnią przeszkodą na drodze do zjednoczenia państw niemieckich powstała Francja. W tej sytuacji Bismarck doprowadził do wybuchu wojny prusko - francuskiej. Zakończyła się ona klęską Francuzów w bitwie pod Sedanem i wzięciem do niewoli cesarza Napoleona III. 18 stycznia 1871 r. w Wersalu uroczyście ogłoszono powstanie cesarstwa niemieckiego - II Rzeszy Niemieckiej.