Polska w czasach stalinowskich.

Po zakończeniu II wojny światowej nasze państwo znalazło się w trudnej sytuacji politycznej. Tak długo oczekiwana i okupiona krwią wielu Polaków wolność okazała się fikcją – całą władzę w kraju przejęła Polska Zjednoczona Partia Robotnicza z Bolesławem Bierutem na czele. PZPR działała z ramienia Moskwy, była ściśle sterowana przez Stalina. Okres w historii Polski od zakończenia II wojny, aż do śmierci Józefa Stalina nazywamy okresem stalinizmu, bądź też terroru stalinowskiego. Od momentu zdobycia władzy w Polsce komuniści, wspomagani przez Sowietów rządzili przy użyciu krwawego terroru. Usuwano przeciwników politycznych, mordowano i skazywano na długotetnie więzienia AK-owców oraz żołnierzy podzienia niepodległościowego. Przejęto całkowitą kontrolę nad polską gospodarką, sfałszowano wybory do Sejmu Ustwawodawczego w 1947 roku, realizowano politykę coraz ściślejszego uzależnienia Polski od ZSRR. Coraz częściej, decydujący głos w wielu sprawach państwowych należał do sowieckich doradców. Ogromne represje dotknęły także Kościół katolicki. Komuniści internowali prymasa Stefana Wyszyńskiego. W 1953 roku głośny stał się także proces pokazowy biskupa Czesława Kaczmarka, oskarżonego m.in. o szpiegostwo, kolaborację z Niemcami oraz próbę obalenia ustroju PRL. Biskup Kaczmarek został skazany na 12 lat więzienia. Setki księży zmuszano do złożenia przysięgi na wierność PRL. W sferze politycznej stalinizm był właściwie powieleniem sowieckiego systemu – systemu terroru opartego na kontroli wszelkich dziedzin życia przez partię komunistyczną.